Αρχαιολόγοι εντόπισαν με παλμούς λέιζερ φρούριο 5.000 ετών, που η φύση είχε κρύψει για αιώνες

Χάρη στην τεχνολογία LiDAR, ερευνητές κατάφεραν να μελετήσουν έναν αρχαίο οχυρωμένο οικισμό βαθιά μέσα στα δάση της κομητείας Νέαμτ στη Ρουμανία.

Πολλές φορές τα αρχαία ερείπια είναι είτε αόρατα στο ανθρώπινο μάτι ή δύσκολα προσβάσιμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις η τεχνολογία LiDAR μπορεί να τα εντοπίσει ή να βοηθήσει στην έρευνά τους. LiDAR (Light Detection And Ranging) σημαίνει «ανίχνευση και μέτρηση απόστασης με φως» και λειτουργεί ως εξής: Αερομεταφερόμενο, ένα σύστημα LiDAR εκπέμπει παλμούς λέιζερ προς το έδαφος και ταυτόχρονα μετράει πόσο χρόνο χρειάζεται το φως για να φτάσει στο έδαφος και να επιστρέψει, υπολογίζοντας με αυτόν τον τρόπο την ανύψωση του εδάφους. Τα δεδομένα αυτά μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία μοντέλων υψηλής ανάλυσης της περιοχής που σάρωσε το LiDAR.

Όπως αναφέρει το Popular Mechanics, η συγκεκριμένη τεχνολογία στο παρελθόν έχει βοηθήσει στην ανακάλυψη και χαρτογράφηση χαμένων αρχαίων πόλεων στις ζούγκλες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Και αυτή τη φορά, βοήθησε τους αρχαιολόγους να καταγράψουν έναν αρχαίο οχυρωμένο οικισμό βαθιά μέσα στα δάση της κομητείας Νέαμτ στη Ρουμανίας.

«Χάρη στην τρέχουσα τεχνολογία και χρησιμοποιώντας σαρώσεις LiDAR μπόρεσα να αποκτήσω πιστή εικόνα μιας οχύρωσης σχεδόν 5000 ετών», δήλωσε ο αρχαιολόγος Vasile Diaconu. «Παρατηρήσαμε λεπτομέρειες που δεν μπορούσαμε να παρατηρήσουμε στο πεδίο, ακριβώς λόγω της βλάστησης».

Ο οικισμός χρονολογείται κατά προσέγγιση στη μετάβαση από τη Νεολιθική Εποχή στην Εποχή του Χαλκού. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μη επεμβατικές μεθόδους για να απεικονίσουν τις τοποθεσίες, στέλνοντας drones εξοπλισμένα με LiDAR.

Τάφροι και αναχώματα εκατοντάδων μέτρων

Τα ευρήματα της μελέτης έδειξαν ότι η οχύρωση ήταν περίτεχνη και καλά σχεδιασμένη, γεγονός που υποδηλώνει ότι πιθανότατα χρειάστηκε πολλή δουλειά για την κατασκευή της.

«Οι σαρώσεις με LiDAR έδειξαν ότι οι περισσότερες οχυρωματικές τοποθεσίες βρίσκονταν σε υψηλές περιοχές, οι οποίες είχαν καλή ορατότητα και ενισχύονταν με τάφρους, ακόμη και με χωμάτινα αναχώματα, προκειμένου να αυξηθεί η αμυντική τους ικανότητα», δήλωσε ο Diaconu. «Οι μετρήσεις πεδίου έδειξαν ότι ορισμένες από αυτές τις τάφρους είχαν εντυπωσιακές διαστάσεις με μήκος αρκετών εκατοντάδων μέτρων, γεγονός που απαιτούσε σημαντική ανθρώπινη προσπάθεια για την κατασκευή τους».

Το έργο ήταν μια συνεργασία μεταξύ της εταιρείας Geocad Services, του εργαστηρίου Geo Edu Lab και του ρουμανικού Εθνικού Ινστιτούτου Έρευνας και Ανάπτυξης για τη Φυσική της Γης – αλλά ήταν επίσης μια συνεργασία μεταξύ ενός πρώην καθηγητή και ενός μαθητή. Ο Diaconu έλαβε ένα μήνυμα από τον πρώην μαθητή του Vlad Dulgheriu, ο οποίος ενδιαφερόταν για το αρχαιολογικό του έργο και έτυχε να είναι ο ιδιοκτήτης της Geocad Services, καθιστώντας δυνατή την εξερεύνηση. «Είμαι ειλικρινά χαρούμενος που ο πρώην μαθητής μου έχτισε όμορφα τον δικό του δρόμο», ανέφερε ο Diaconu.